سلام خدمت بازدیدکنندگان گرامی
امروز میخوام در مورد حملاتی که به افغانستان میشود حرف بزنم .حملاتی نرم و بدون حضور،
وجود جنگ های داخلی در افغانستان کم بود که باز راهکار تهاجم فرهنگی را بکار بردند ، انها مردانی با چهره هایی بسیار مهربان و لطیف بودند.
ظاهرش بیانگر لطف و دوستی است اما باطنش خنجری تیز که میخواد بر پشت کشور زند.
نوشته ها ، تابلوهای تبلیغاتی ،رسانه ها،سو استفاده از ضعف ها و چندین موارد دیگر که سلاح های این افراد هستند.
باز مهمترین چیزی که باعث میشود از این مواردی که عرض کردم استفاده کند زبان و قلم اوست !
بشکند دستش ،
این مهاجمان مظلوم نما دو دسته هستند :
1. مهاجم داخلی : این مهاجم زاده خاک همین کشور است .عمری نمک همین خطه را خورده است،لیک برای تخریب هویت غیر خودش دست به هر کار نرمی میزند .مقاله ای مینویسد که ظاهرا محبوب است اما در باطن مخاطب را به جای دیگری هدایت میکند ، به جایی که شایسته یک افغان که هیچ .شایسته یک انسان هم نیست.
2.مهاجم خارجی : این مهاجم از کشور نیست ، لزا عقده دارد .عقده هایی که دلش با هرج و مرج آرام میشود .باز مهاجم داخلی شاید کمی وجدانش نسبت به وطنش بیدار شود اما این مهاجم خارجی رحمی ندارد و مردم را از دم تیغ میگذراند.
هدفش بیشتر بر سر یک عامل مهم در استحکام وطن است ، فرهنگ ، این پدیده ی ارزشمند
یک کشور با فرهنگش شناخته میشود .پس اگر فرهنگش به بیراهه رود .....
این افراد مثل شیطان پرستهای غربی هستند که نمادیستند .و ابزار دست راست انها رسانه و نوشت افزار کشور است.
صد رحمت به یک بمب !
اگر امروز میبینیم یک انتحاری میشود و 10 نفر کشته میشود بر ما معلوم است بیش از ده نفر نبوده و میزان تخمینی خسارت نیز مشخص است بر ما ،اما در تهاجم فرهنگی بمب نرمش تا سالها و شاید تا ابد خسارت هایی وارد کند و تلفاتی را داشته باشد.
قلمش بیشتر بر روی قشر جوان مملکت میلغزد .چرا که هنوز آگاهی لازم در رابطه با کشور را به خوبی نمداند و با هر اشاره ای جهتش تغییر پیدا میکند .
آثاری که از این مهاجم به وطن انتشار پیدا میکند مثل یک چاه عمیقی هست که رویش پوشانده شده و هر گاه امکان دارد یکی در آن بیفتد
به نظر شما چه کسایی برای افغانستان یک مهاجم مهربان هستند ؟
نظر هایتان را با ما اشتراک بگذارید
